Werken terwijl je rouwt om een groot verlies, hoe doe je dat?
Gepubliceerd op 9 december 2014 door Petra van Reek
Omgaan met verdriet is hard werken, schreef ik in een eerder artikel. Terwijl alles doorgaat, staat jouw wereld stil. Je probeert misschien nog om ‘gewoon’ door te gaan, maar je zult merken dat alles je extra inspanning kost en niets meer ‘gewoon’ is of gaat. Dat komt omdat je hersenen helaas maar een beperkte verwerkingscapaciteit hebben als het om emoties gaat. Met als gevolg dat je veel sneller moe, geïrriteerd en afgeleid bent dan anders.
Waarschijnlijk valt je ook op dat iedereen op een eigen manier met verdriet omgaat. De een praat er heel veel over, terwijl de ander juist stil wordt en zich terugtrekt. Weer een ander stort zich volledig op het werk. Wat is nu de beste manier om met verdriet om te gaan? Bestaat die eigenlijk wel? En hoe hiermee te dealen op je werk? Geïnspireerd door onder andere het boekje Troost vragen, geven en ontvangen van Riekje Boswijk-Hummel geef ik je graag een paar praktische tips.
Tip 1: Meld je niet ziek
Rouw is immers geen ziekte. Heb je wel behoefte aan een time-out? Overleg dan met je werkgever of je zorgverlof of bijzonder verlof mag opnemen. Zo heb je toch wat ruimte om de eerste klap op te vangen. En dan?
Tip 2: Wacht niet met werken tot je weer ‘de oude’ bent
Want dat kan nog wel even duren. Ga liever in een vroeg stadium in gesprek met je leidinggevende en overleg wat reëel is om van elkaar te verwachten. Wanneer weer beginnen met werken? En wat verstaan jullie in de huidige situatie onder ‘werken’? Aanwezig zijn of productief zijn? Mag je de werkbelasting afstemmen op je huidige belastbaarheid? Zo ja, hoe lang? En wat mag je verwachten aan steun en begrip? Spreek het liever naar elkaar uit dan hier aannames over te doen. Dit blijkt vaak veel effectiever.
Tip 3: Zie werk als krachtbron
Ook al staat je hoofd er in het begin waarschijnlijk totaal niet naar, realiseer je dat je werk je ook veel kan bieden. Zoals: structuur, afleiding en een vorm van zekerheid. En als je er om durft te vragen biedt het je ook begrip en steun.
Tip 4: Luister niet alleen naar je Innerlijke Criticus, maar ook naar je Innerlijke Helper
Veel mensen zijn vrij hard naar zichzelf wanneer ze zich kwetsbaar (bijv. verdrietig, boos of teleurgesteld) voelen. Ze zeggen dan tegen zichzelf: ‘Stel je niet zo aan’ of ‘Maak je niet zo druk’. Het is alsof er twee kanten in hen actief zijn: een kwetsbare ‘ik’ en een kritische ‘ik’ (de Innerlijke Criticus). De Innerlijke Criticus heeft als functie jou te beschermen tegen mogelijke kritiek van anderen. Dat doet hij door jou voortdurend kritiek te geven zodat anderen dat niet meer hoeven te doen. De auteurs van het boek Ik (k)en mijn ikken schrijven heel treffend: ‘Met een sterke Innerlijke Criticus heb je geen vijanden meer nodig’. En zo is het.
Maar kun je ook met de ogen van de ‘Innerlijke Helper’ naar jezelf kijken? Een kant in jou die vriendelijk, aanvaardend en accepterend is? Zoals een zorgzame moeder of vader? Als je dit kunt zul je merken dat je je emoties meer kunt toelaten en je jezelf beter kunt (laten) troosten en helpen.
Tip 5: Kies bewust met wie je je verdriet wilt delen en wanneer je dit wilt doen
Het valt mij op dat veel mensen hun verdriet niet delen. En al helemaal niet op het werk. Anderen voelen zich juist verplicht om heel hun ziel en zaligheid bloot te leggen wanneer collega’s uit belangstelling vragen hoe het nu is. In beide gevallen zie ik vaak dat mensen ongelukkig zijn. Zo merk ik dat de eerste groep zich in de meeste gevallen toch eenzaam gaat voelen, zelfs als ze een druk sociaal leven hebben. En dat komt omdat de contacten die ze aangaan oppervlakkig blijven. Als je met niemand je pijn en verdriet deelt, maak je met niemand een diepere verbinding. Je kwetsbare ‘ik’ blijft alleen. Als je je hier in herkent, probeer jezelf dan wat meer open te stellen voor anderen. Hoe onwennig en spannend ook, je zult ervaren dat de steun van een ander je goed zal doen als je het durft toe te laten.
Bij de tweede groep bestaat het gevaar dat ze zichzelf uitputten. De afleiding die ze op het werk zoeken vinden ze niet, omdat ze méér met collega’s in gesprek zijn over hun verlies dan ze eigenlijk willen. Ze voelen zich schuldig of ondankbaar als ze naar belangstellende collega’s opkomen voor hun behoeftes (er even niet over praten) en daardoor putten ze zichzelf uit. Herken jij jezelf eerder hier in? Durf dan toch eens wat vaker je grenzen aan te geven naar je omgeving. Je zult merken dat anderen dat helemaal niet zo erg vinden als jij denkt. En zo heb jij weer wat meer ruimte om je batterij op te laden.
Heb jij uit eigen ervaring nog een goede tip die je bereid bent te delen? Plaats deze dan alsjeblieft hieronder zodat anderen er ook hun voordeel mee kunnen doen. Bij voorbaat dank!
© Petra van Reek | IK-werk
Reacties
ook ik heb te maken gehad met verlies het is al weer een behoorlijke tijd geleden (13 jaar) toen onze dochter (12) kwam te overlijden. Op het werk had iedereen erg veel begrip en het weer terugkomen in het werkproces ging dan ook vrij eenvoudig. Mijn vrouw en ik zijn altijd goed in gesprek gebleven en uit deze periode ook de tip die ik wilde geven: Gun ieder zijn eigen verdriet. Het feit dat een van de partners iedere dag naar het kerkhof wil gaan en de ander maar een keer in de week wil niet zeggen dat de een meer verdriet heeft dan de ander. Praat met elkaar, maar niet op een verwijtende manier, maar respecteer de ander in zijn/haar verdriet.
Dank voor het delen van jouw persoonlijke verhaal en je waardevolle toevoeging. Want je hebt zo gelijk. Je kunt er het best voor elkaar zijn door respectvol naar elkaar te blijven. Door te luisteren zonder oordeel, te vragen wat de ander nodig heeft en dat te geven/daar rekening mee te houden. Maar zonder jezelf te verliezen. En dat is een hele kunst. Mooi dat jullie dat hebben gekund. Ik wens jullie alle goeds.
Hartelijke groet,
Petra van Reek
Ook jij bedankt voor je reactie. Ik wens je veel sterkte met het verlies.
Hartelijke groet,
Petra van Reek
Deel opties
Warning: sizeof(): Parameter must be an array or an object that implements Countable in /var/www/vhosts/ikwerkcoaching.nl/httpdocs/scripts/pages/blogItem.php on line 47
Plaats een reactie:
"Ik leer hardwerkende professionals hoe ze met meer ontspanning, energie en plezier kunnen (samen)werken en (hr-)managers hoe zij kunnen bijdragen aan de bevlogenheid en duurzame inzetbaarheid van hun medewerkers." 
